De modern tango salon is voor mensen die de grenzen van de (traditionele) tango graag oprekken, zowel in muziek als in dans. Regelmatig zijn er vooraf aan de salon special events. In november het jaarlijkse filmarrangement met diner.

• Film. 17.30 – 19.00 uur incl gratis drankje.
• Diner bij Verheijden 19.15 – 20.30 uur
• Modern Tango Salon 20.30 – 00.30 uur: DJ: Rob Lut. Rob is een even zo creatieve danser als DJ. Laat je verrassen.
  

Jan van Laarhoven geeft een korte inleiding met een film en andere informatie om de hoofdfilm te introduceren vanuit een brede dans- en cultuurhistorische invalshoek.

• Gehele Arrangement € 20,-
• Bij voorintekening € 18,-
• Alleen Modern Tango Salon € 6,-

Opgave op de lijst in Flor de Fango of via email: flordefango.ws@icloud.com

Film Questa Abajo (“Bergafwaarts”)

Al in 1931 en 1932 maakte Carlos Gardel vier films die hem zeer populair maakten in de Spaanstalige wereld. Eind 1933 werd hij voor het eerst gevraagd om in de USA op te treden (hij nam zelfs Engelse les), ook dat werd een succes, zelfs zo groot dat Paramount hem voor een reeks films uitnodigde. Paramount tekende daarvoor in 1934 een contract, maar de dood van Gardel in 1935 leidde er toe dat die reeks niet werd afgemaakt.

Questa Abajo werd in mei 1934 in twee weken gefilmd door de Franse regisseur Louis Gasnier.

Het verhaal gaat over een tangozanger (Gardel als Carlos Acosta), die zijn vriendin (Anita del Campillo) verlaat en verliefd wordt op een prostituee (Mona Maris). Het verhaal is echter niet het meest boeiende van de film. Het is juist Gardel die de film zijn betekenis geeft met enkele prachtige vertolkingen van bekende tangoliederen en de wijze waarop hij dat doet, is Gardel op zijn best. Gardel is er ook dansend te zien. 

De tango die Gardel danst is van het salontype dat tussen 1920 en 1930 populair was geworden bij de gevestigde burgerij van Buenos Aires. Het is een stijl die doet denken aan wat vanaf 1990 milonguero-stijl wordt genoemd, met kleine bewegingen waarmee je ook in drukke salons niemand voor de voeten liep. Een jaar later overigens, voor de films tango bar, danste Gardel zoals hij waarschijnlijk decennialang had gedanst, in canyengue-stijl. In Questa Abajo is deze stijl misschien bewust buiten beeld gehouden.

Gardel was niet helemaal tevreden met de film, vooral omdat Gasnier en de Paramount-technici tijdens het bewerkingsproces enkele van de naar zijn oordeel leukste en sprankelende scènes hadden verwijderd. Desondanks had de film een ​​enorm succes, zowel in de Verenigde Staten als in Latijns-Amerika. Het werd beschouwd als de beste Spaanstalige film van 1934. In New York stroomden de bioscopen vol, omdat ze niet allemaal een zitplaats konden hebben, plaatste men vaak luidsprekers op de straat. De muziek alleen was blijkbaar al voldoende. Amerikaanse critici vonden de film te weinig Amerikaans, Argentijnse critici vonden dat hij juist te weinig recht deed aan Argentinië. De officiële filmkritiek is niet positief, maar de kwaliteit van het optreden en de zangkwaliteit van Gardel werden wel door vrijwel iedereen gewaardeerd. 

Wie goed kijkt en op de details let, ziet Cuesta Abajo als een tijdsdocument, zowel voor wat betreft de Argentijnse tango als voor wat betreft de ontwikkeling van de Spaanstalige film. Dat zie je aan verwijzi

ngen naar de Argentijnse volksmuziek en de payadores, een oude passie van Gardel, maar ook aan de stijl van filmen waar men soms juist wel, maar soms ook juist niet aansluiting zoekt bij mondiale ontwikkelingen op het gebied van filmproductie.

De film duurt 75 minuten en is Engels ondertiteld.